227. rocznica wybuchu Insurekcji Kościuszkowskiej

Dziś mija 227. rocznica przysięgi Tadeusza Kościuszki na Rynku w Krakowie i wybuchu Insurekcji Kościuszkowskiej. W tym dniu, jak co roku, na płycie Rynku, składane są kwiaty, a turyści mogą zwiedzać Kopiec Kościuszki bezpłatnie.

Biało – czerwone wiązanki kwiatów w miejscu przysięgi Kościuszki złożyli przedstawiciele Komitetu Kopca Kościuszki w Krakowie: Leszek Cierpiałowski, Mariusz Cupiał, Mikołaj Kornecki i Tomasz Piwowarczuk, a także Tomasz Otrębski z Fundacji im. Tadeusza Kościuszki. To symboliczne upamiętnienie wydarzeń z 24 marca 1794 roku.

227 lat temu, rankiem zamknięto bramy Krakowa. Jedynym wejściem tego dnia była Brama Floriańska, a i tak odbywało się to ze szczególnymi obostrzeniami ze strony zaciągniętych wart. Wartę pełnił elitarny pułk grenadierów Czapskiego  – piechoty przeznaczonej do ataku na bagnety i miotania granatów ręcznych.

O godzinie 9, po odprawie oficerów garnizonu krakowskiego, Kościuszko wraz z generałem Wodzickim i członkami sztabu powędrowali do pobliskiego kościoła Zwiastowania Najświętszej Maryi panny przy klasztorze oo. Kapucynów, by po odprawionym nabożeństwie złożyć przysięgę w kaplicy loretańskiej. Obaj generałowie dobyli swych szabel, po czym po ich poświęceniu złożyli ślubowanie, że gotowi są oddać życie w  obronie ojczyzny oraz wiary i wolności narodu polskiego. Przysięgę tę nazwano Przysięgą Szabel.

Po ślubowaniu Kościuszko udał się na Rynek Główny przez nieistniejącą już furtę szewską. Na czele orszaku szedł prezydent miasta Lichocki i członkowie rady miejskiej, choć nie byli przekonani ani co do powodzenia Insurekcji, ani do jej kierownictwa. W przeciwieństwie do władz miasta, mieszkańców ogarnęła euforia. Słoneczny dzień wczesnej wiosny stał się widownią wydarzeń o kapitalnym znaczeniu. Krakowski poseł na Sejm Czteroletni Aleksander Linowski odczytał „Akt powstania obywatelów, mieszkańców województwa krakowskiego”, wzorowany na dawnych konfederacjach.  Był to akt jednoznaczny z odsunięciem króla od realnej władzy – Kościuszko był od teraz „najwyższym i jedynym Naczelnikiem i rządcą powstania”. Określono w nim strukturę oraz kompetencje władz powstańczych. Po przeczytaniu aktu Kościuszko złożył swoją przysięgę.

Ja, Tadeusz Kościuszko, przysięgam w obliczu Boga całemu Narodowi Polskiemu, iż powierzonej mi władzy, na niczyj prywatny ucisk nie użyję, lecz jedynie dla obrony całości granic, odzyskania samowładności narodu i ugruntowania powszechnej wolności używać będę. Tak mi Pani Boże dopomóż i niewinna męka Syna jego.

Tak rozpoczęła się Insurekcja Kościuszkowska.